5 Leermomenten van: “De Verdeelde Staten van Amerika”

Deze zin in de titel hoorde ik laatst Eva Jinek zeggen in haar tv-programma en het zette mij aan het denken; kunnen we ook iets van de verkiezingschaos leren? Wie er gewonnen heeft is mogelijk al bekend, ik schrijf dit op woensdag 4 november 2020 toen het nog niet duidelijk was of plaatje rechts of links gewonnen had. Daarom, zonder uitspraken te doen over politieke voorkeuren, eens een positieve opsteker…

Polarisatie – De keuze uit maar liefst twee kandidaten

Leermoment 1 is dat een keuze uit twee niet echt een keuze is. Al helemaal niet als je ze Biden, sorry ‘beiden’ bedoel ik, niet zou willen hebben. Er bestaat geen gulden middenweg en het polariseert de samenleving. In “De Verdeelde Staten van Amerika” beheersen sinds het midden van de negentiende eeuw twee partijen het politieke leven: de Democratische Partij en de Republikeinse Partij. Allerlei splinterpartijen hebben er dus al decennia lang niets te zeggen.

Leermoment 2 is dat we in Nederland dolgelukkig mogen zijn dat we een keuze kunnen maken uit 14 politieke partijen. Wellicht is dat iets om eens wat vaker bij stil te staan. Het gevoel dat je in ieder geval iemand kunt kiezen waar je achter kunt staan.

Het geld van oude mannen is aan de macht

In Nederland heb ik nog nooit gezien dat Mark Rutte, Jesse Klaver, Hugo de Jonge of een andere minister zich met geld heeft ingekocht om aan de macht te komen. Leermoment 3 is dat we ondanks de grote verschillen in ons eigen land toch kunnen constateren dat het woord ‘democratie’ hier gelukkig een diepere betekenis heeft.

Leermoment 4 is dat we blij mogen zijn dat we in Nederland jongere mensen ons land laten regeren. Mensen zoals Paul Rosenmüller (64 jaar), Hans Wiegel (79 jaar) of Jaap de Hoop Scheffer (72 jaar) zal je bij ons geen minister president zien worden. Joe Biden is inmiddels 77 en Donald Trump 74 jaar. De kans op “White House Rollators” neemt toe. Mijn conclusie is dat jonge democraten of republikeinen het voorlopig niet van het ‘oude geld’ kunnen winnen.

Vijftig verschillende stemmethoden in De Verdeelde Staten van Amerika

Leermoment 5 is dat we in Nederland misschien wat minder moeten klagen als er bij een volgende verkiezing zich opnieuw tijdrovende stemtellingen voordoen. Er is namelijk wel gekozen voor één methode. In Amerika doet elke staat het op zijn eigen manier, waarbij je vraagtekens zou kunnen stellen over de eerlijkheid van het stemproces.

Zelf ben ik benieuwd wat er met de papieren stembriefjes uit al die postzakken in Amerika is gebeurd. Het is het beeld wat ik voor mij zie van een republikeinse stemmenteller die wat democratische stembriefjes wegmoffelt en omgekeerd. Natuurlijk valt dat niet te bewijzen, of misschien inmiddels wel.

Ik schrijf dit immers op 4 november maar denk dat een van de twee oude mannen inmiddels bij Het Hooggerechtshof zit…